Wat is seksverslaving? Onder experten heerst hierover verrassend weinig overeenstemming. Ieder lijkt een eigen antwoord te hebben op vragen zoals “Wanneer is er sprake van veel seks?”, “Hoe voelt dat, vaak seks hebben?”, “Hoe vaak heeft iemand echt een seksverslaving?”. Daar komt bij dat seksverslaving een uiting van depressie kan zijn. En een terneergeslagen gemoed vraagt een hele andere aanpak. Ondanks de seksuele revolutie in de jaren 60-70, blijven er maatschappelijke taboes. En die zorgen voor onderdrukking van seksualiteit. Schaamte en de neiging te weinig over seksverlangens te praten. Veel onzekerheden dus.

Oppervlakkige bevrediging leidt tot steeds meer van hetzelfde

Ik merk dat een seksverslaving kan ontstaan als iemand zich enkel richt op een deel van de rijke, wondere wereld van seks. Andere leuke kanten die zorgen voor meer plezier in seks, staan dan op de achtergrond. Bijvoorbeeld ‘Het beeld van seks’ bij pornografie. Maar weinig aandacht voor hoe wat je ziet op het scherm ook echt voelt. Vooral bij mannen zie ik een cyclus van seksverslaving ontstaan. Want de oppervlakkige bevrediging leidt tot steeds meer van hetzelfde. Het kan zover gaan dat ze hun relatie of werk verliezen. Een oplossing voor de seksverslaving lijkt voor de seksverslaafde ver weg.

Die lastige weg uit de seksverslaving heeft te maken met onze Westerse kijk op (seksuele) gezondheid. Die blik scheidt lichaam van geest. Nochtans toont onderzoek meer en meer de eenheid van lichaam en geest. En dat biedt net perspectieven. Het onbewuste speelt hierin een belangrijke rol. Daarom doet het werken met louter wilskracht denken aan een ‘tantaluskwelling’. Als je er bijna bent, rolt de steen steeds weer naar beneden. Het zorgt dus voor een grote kans op herval van verslaving, een schuldgevoel en minderwaardigheid. Een diepgaandere aanpak dringt zich dus op. Eén die de onbewuste verslaving aanpakt. En de cyclus van seksverslaving verandert. Tot een fijne, natuurlijk aanvoelende seksualiteit.